Als men de 2e helft van zijn leven gepasseerd heeft en in een ander Land verhuisd dan is das vaak moeilijker als je je dat gedacht hebt.
Het komt veel op je af. Je laat je gezin en vrienden achter, kan vaak alleen een paar persoonlijke dingen mee nemen, hebt geen werk etc. Zo is het mij ook gegaan 30 jaar geleden. Nieuwe vrienden te maken, was moeilijk, iedereen is al gevestigd, heeft een vriendenkring en familie en daar kom je niet zo eenvoudig ertussen. Toen ik met pensioen ben gegaan kwam de eenzaamheid en te veel vrije tijd hard op me af. Mijn man was enig kind en van zijn kant waren ook al die vrienden weggevallen, die hij had toen hij nog solo was.
Ik heb wel een vriendin die ook weinig tijd voor me heeft omdat ze veel met familie en oude vrienden omgaat. Zij heeft me op de Hudsonhof gewezen. Ze zegt, kijk maar, ze doen daar van alles, misschien bevalt je dat.
Zo ben ik nu al weer bijna 3 jaar geleden naar de Hudsonhof gestapt om te kijken wat ze zo alles daar doen.
In de kamer 1 deden ze van alles, sporten, koffie of thee drinken, praten etc. Omdat ik een open persoon ben, kreeg ik gauw contact en bleef komen. En sindsdien is mijn leven weer een beetje leuker geworden.
Ik heb cursussen gevolgd, zoals ‚samen gezond ouder worden’, ‚zinvol leven’, ‚geheugentraining’ en nu weer cursus ‚somberheid’. Die cursussen zijn leuk en interessant, alleen dat ze vaak verstoord worden door mensen die in en uitlopen of komen voor de koffie. Ook kon ik verleden jaar Buchenwald leren kennen. Wat een groot belevenis voor me was.
Verder ga ik er heen om te sporten en surizumba dansen. Met mijn 72 jaar werd ik nog eens heel actief.
Het belangrijkste dat ik in de Hudsonhof gedaan heb is, een hele boel nieuwe vrienden leren kennen. En daarvoor ben ik heel erg dankbaar. In de kamer 1 van de Hudsonhof vind je van alles, warmte, liefde, een open oor, vriendschap en nog heel veel meer. Het is een opvang voor eenzame zielen.
Ursula Souverein